Ghaudi 31dec2005-30mei 2013

Oke dit wordt het moeilijkste blogje ooit, maar het schijnt dat schrijven therapeutisch werkt dus schrijf ik het maar van me af, in de hoop dat het helpt met de verwerking.

Onze lieve Ghaudi is helaas niet meer bij ons, wij missen hem verschrikkelijk, het was dan ook de liefste kat die iemand zich ook maar kan wensen. Hij is slechts 7.5 jaar geworden, maar wij hebben dubbel en dwars van hem genoten.

Donderdag 16 mei 17.00uur :
Ghaudi is al een paar dagen zichzelf niet, wij dachten al die tijd dat het te maken had met heimwee doordat Julien in Turkije zit. Toch maar de dierenarts gebeld om hem na te laten kijken en ons gerust te laten stellen.
Ghaudi bleek hoge koorts te hebben, ver in de 39, nou is dat voor een mens al hoog maar voor een kat dus helemaal. Oke dachten wij nog daar komt dus die loomheid vandaan, ga jezelf maar na, als je koorts hebt ben je ook niet fit. De dierenarts ging hem verder onderzoeken en voelde een bobbel in zijn buik, voelde niet goed aan volgens hem, we moesten maar zo snel mogelijk een echo laten maken in Dordrecht, een speciaal dierenziekenhuis waar ze de apparatuur voor hadden.
Getver dat klinkt niet goed....morgen gelijk maar even bellen voor een afspraak.

Vrijdag 17 mei:
Dierenziekenhuis in Dordrecht gebeld voor een afspraak, uitgelegd wat de dierenarts had verteld, we konden dezelfde dag nog terecht. Daar aangekomen werd Ghaudi zijn buikje kaal geschoren zodat de echo beter te zien was. We mochten er gewoon bij blijven en de dokter daar vertelde direct wat hij op de echo zag. Het was foute boel, er zat een bobbel bij zijn darmen wat wel eens een tumor zou kunnen zijn, gelijk een punctie van genomen om op te sturen naar de patholoog. Verder was er ook een lekkage te zien in zijn buikwand, wat dus eigenlijk betekende dat hij dezelfde dag nog geopereerd moest worden.
Slik.........dit was helemaal niet het nieuws wat we wilden horen natuurlijk, maarja het moest gebeuren, een andere keus was er niet. Gelukkig kon Ghaudi daar nog dezelfde dag geopereerd worden, hij was duidelijk een spoed geval.
Tja dan moet je hem achterlaten, iets wat absoluut niet meevalt omdat we ons daar niet op in hadden gesteld, in de hoop dat we hem de volgende dag weer mochten halen gingen we naar huis.

Om 17.30uur werd ik gebeld, de operatie van anderhalf uur was achter de rug en Ghaudi lag bij te komen, ze hadden een stuk dikke darm weggehaald waar de tumor zat en de dikke darm weer aan elkaar genaaid, verder hadden ze op de dunne darm ook wat plekjes gevonden, hiervan konden ze niet met zekerheid zeggen wat het was dus hebben ze daar ook een punctie van genomen en zou het samen met de tumor worden opgestuurd naar de patholoog. Morgen ochtend zou ik gebeld worden hoe Ghaudi de nacht was doorgekomen.

Zaterdag 18 mei :
's morgens om half 10 werden we gebeld door het dierenziekenhuis met een update over Ghaudi, had goed geslapen, was nog wel suf en zijn temperatuur erg laag, hij ligt op een warmte deken en heeft 2 warme kruiken bij zich liggen. Hij mocht dus NIET mee naar huis, we mochten wel op bezoek komen als we dat wilden.....JA natuurlijk wilde we dat, dus op naar Dordrecht.
Je hebt geen idee wat je zal aantreffen, hoe hij eruit zou zien dus was best spannend....We werden naar boven gebracht waar de verblijven waren, ach gosh daar ligt ie, infuus in zijn pootje en een dekentje over hem heen beetje te dutten, toen hij onze stemmen hoorde reageerde hij gelijk, gelukkig mocht hij er wel uit om lekker op schoot te liggen, hmm ff kroelen heerlijk vond hij dat, en wij natuurlijk ook. Zijn temp. werd gelijk gemeten en klom al iets omhoog, vannacht was het 32gr. vanmorgen 34gr. en toen wij er waren 's middags 36 gr. Dat was een goed teken, wij blij...hij had alleen niet gegeten maar dat was vrij normaal voor een dag na zo'n operatie volgens de dokter.
Na lekker gekroeld te hebben en wat fotootjes gemaakt te hebben met onze telefoon werd het tijd om naar huis te gaan, dat is best lastig om hem dan weer achter te moeten laten maarja....

Zondag 19 mei :
's morgens gebeld door het dierenziekenhuis, we zouden elke dag een update krijgen dus op dit telefoontje zaten we te wachten. Zijn temp. was goed dus hoefde geen kruik meer, maar Ghaudi wilde nog niet zelf eten of drinken, als hij dat vandaag niet zou doen zouden ze morgen beginnen met dwang voederen. gelukkig mochten we weer wel op ziekenbezoek. Dus weer op naar Dordrecht....
Hij zag er al een stuk beter uit dan gisteren, goed nieuws dus, ik had een paar van zijn eigen brokjes meegenomen want hij kreeg daar "nat" voer en dat eet hij thuis ook niet, dus wie weet eet hij dat.
Helaas, brokjes moest hij ook niet, haalde er echt zijn neus voor op.

Maandag 20 mei:
's morgens het telefoontje van het dierenziekenhuis, helaas geen goed nieuws, Ghaudi wilde nog steeds niet eten dus zijn ze vandaag begonnen met dwang voederen, verder was hij wel goed bij en zijn temp. ook goed, maar zijn ontlasting erg dun....we konden vandaag ook niet op bezoek komen omdat het erg druk was in het ziekenhuis met opnames en spoedgevallen. Fijn pffff 2e pinksterdag, je kat in het ziekenhuis, niet wil eten en dan kan je er niet naar toe....is niet prettig....

Dinsdag 21 mei:
De dag begon weer met een telefoontje van het dierenziekenhuis, ze waren gisteren begonnen met dwang voederen in de hoop dat hij dan weer uit zichzelf zou gaan eten. Ontlasting was nog steeds erg dun, ze konden niet zeggen of dit ooit nog goed zou gaan komen. Wel mochten we op bezoek komen vandaag, gelukkig....weer naar Dordrecht....deze keer moest ik alleen aangezien Arlisia weer gewoon naar school moest en een lange dag had.
Ik had kip meegenomen voor hem in de hoop dat hij dat wel wilde. Nou een paar stukjes wilde hij wel, yeahhhh gingen dus de goede kant op, misschien morgen dan wel naar huis ??? Want als hij zelf zou gaan drinken en eten mag hij naar huis hadden ze gezegd. Drinken deed ie ook, als een kind zo blij dat het de goede kant op ging ik naar huis. Hij zag er niet zo mooi uit want door het dwang voederen, wat hij natuurlijk helemaal niet leuk vond, zat zijn sik aardig onder de viezigheid. Wel lag hij heerlijk op zijn gemak op schoot en knorde zelfs.

Woensdag 22 mei :
's morgens vroeg het bekende telefoontje, ik kan je vertellen dat je echt naar dit telefoontje uit zit te kijken, er komt niets uit je handen voor ze gebeld hebben, geen nieuws is goed nieuws zeggen ze dan, maar op dat moment geloof je het niet. Eindelijk het verlossende telefoontje, goed nieuws en slecht nieuws....Ghaudi had 's avonds al het eten er weer uitgespuugd, het goede nieuws was dan wel dat hij 's morgens begonnen was om uit zichzelf te eten. 's middags weer op naar Dordrecht met kip uiteraard....De kip at hij heerlijk op, wilde hem eigenlijk mee naar huis nemen, want nu hij zelf at en dronk kon hij thuis verder opknappen dacht ik, maar de dokter daar vond het niet verstandig om hem nu mee te laten gaan i.v.m. het spugen. Ze zouden stoppen met een antibiotica waarvan de bijwerkingen spugen en diarree was, hmmm hadden ze daar niet eerder aan kunnen denken vraag je je dan af, maarja zei hebben er voor geleerd dus weten het het beste. Na goed overleg met de dokter daar toch zover gekregen dat hij morgen naar huis mag, of het spugen nou over is of niet, ik wilde hem thuis hebben, als het dan zo zou moeten zijn dat hij het niet redt dan beter thuis in zijn eigen omgeving dan daar in zo'n hokkie....

Donderdag 23 mei:
Yeahhhhhh vandaag Ghaudi halen, als in een soort van roes reden we voor de laatste keer naar Dordrecht. Daar aangekomen kregen we een hele waslijst aan medicatie mee, hij had niet meer gespuugd dus weer een stapje vooruit. Wel moest hij zijn "pyjama" aanhouden zodat hij niet aan de wond op zijn buik zou komen.
Heerlijk hij was weer thuis, Yentl vond het maar stinken allemaal en kwam absoluut niet in zijn buurt, Ghaudi vond het wel best heeft eerst het huis een beetje rond gelopen en is toen heerlijk gaan slapen, best spannend allemaal natuurlijk zo'n hele reis.

Aangezien zijn ontlasting nog erg dun was, was zijn pyjama al snel heel smerig, tja dan maar uit, helaas geen reserve meegekregen dus even in de gaten houden of hij niet aan de wond zit.

Dat ziet er al een stuk beter uit zo zonder zijn pyjama ;-) Volgens mij vond hij dat zelf ook want hij ging zelfs lekker eten en drinken, daarna weer lekker slapen. Tja, en dan komt de tijd dat hij zijn medicatie in moet nemen, okee alles uitgezocht en klaargelegd, dacht dat doe ik even pfffff dus niet, hij vond het helemaal niks en kreeg met geen mogelijkheid die medicatie erin. Morgen ochtend dan maar weer opnieuw proberen.

Vrijdag 24mei:
Best lastig geslapen, elke keer wakker om te kijken of hij nog naast je ligt en lekker slaapt. De hele woonkamer ligt met kleden en handdoeken omdat zijn ontlasting erg dun is en waar hij ook gaat zitten is een vieze plek te vinden. De medicatie was een regel rechte ramp, lukte weer niet pffff dan de dierenarts maar bellen voor tips of dat hij het voor mekaar krijgt. gelukkig konden we dezelfde dag nog terecht. De dierenarts lukte het ook niet, normaal is het echt geen probleem bij Ghaudi maar wij denken door het dwang voederen hij het gewoon niet meer wil. Gelukkig was de medicatie ook in prik vorm te krijgen dus kreeg hij 2 prikken met een afspraak om maandag nog even langs te komen hoe het gaat, misschien dat de medicatie helemaal stop gezet kan worden konden we weer naar huis. Yentl durft inmiddels toch al met hem in 1 kamer te zijn.

Zaterdag 25mei:
Het gaat goed, zo goed dat ik 's morgens even weg ben geweest om foto's te maken, Arlisia was thuis om op Ghaudi te passen. Pyjama blijft uit bij Ghaudi, hij heeft totaal geen interesse voor de wond dus dat zit wel goed, en de wond zag er goed uit volgens de dierenarts. Heeft vanmorgen wat melk gedronken, wat gegeten en 's middags en 's avonds heerlijk van de kip genoten. Oke ontlasting blijft dun maar braken doet hij niet dus is het puur een kwestie van aansterken nu.

Zondag 26mei:
hmmm 's morgens alleen wat melk gedronken, en water, wil verder niets eten, de gehele dag niet, slaapt eigenlijk veel, en als hij wakker is weet ie eigenlijk niet wat ie moet doen....best zielig.

maandag 27mei:
Wil nog niet echt eten, gelukkig wel drinken dus uitdrogen doet ie niet. Van de dierenarts weer 2 prikken gekregen in de hoop dat hij flink wat aansterkt nu. De uitslag van de patholoog was ook net binnen, het is niet goed, iets wat we wel verwacht hadden maar toch gehoopt hadden dat het beter nieuws zou zijn. Het is kwaadaardig en de plekjes om zijn dunne darm ook. Levensverwachting 1,5 tot 3 maanden. Slik....dit is helemaal niet wat je wil horen. Met de dierenarts alle mogelijkheden nog besproken, chemotherapie e.d. maar de kans dat het weggaat hiermee is eigenlijk niet aanwezig dus wordt het een verlenging van, met nare bijwerkingen voor Ghaudi, dit willen we niet, de operatie was al erg genoeg, dit vond de dierenarts zelf ook, het moet wel dierwaardig blijven, Ghaudi staat in dit geval voorop. Tuurlijk wil je er aan de ene kant alles aan doen maar om Ghaudi nogmaals door een hel te laten gaan......nee geen goed idee. Met de dierenarts afgesproken dat we bellen zodra het slechter gaat, en dat we er rekening mee moeten houden dat we hem moeten laten inslapen.
's avonds heeft ie gelukkig weer wel gegeten.

dinsdag 28 mei:
Heeft wel weer gedronken, 's morgens ook een klein beetje gegeten, rest van de dag niet veel. Wat ik ook neerzet voor hem, hij wil verder alleen water. Er staat inmiddels een heel buffet voor hem klaar maar hij loopt overal langs en wil echt alleen maar drinken.

woensdag 29mei:
Het gaat steeds slechter, eten doet ie niet, drinken lijkt ie ook niet meer te doen, wil ook niet bij me op schoot blijven liggen, iets wat hij voorheen altijd heel graag deed, er is geen grotere kroelkip dan Ghaudi, maar hij wil niks, is suffig en trekt zich steeds meer terug.
Ontlasting is zowaar wel goed, een heus drolletje lag er vanmorgen in de kattenbak.
's middags begint hij te spugen, gal, zo zielig....'s avonds weer alles eruit weer gal kan ook niet anders want er zit niks meer in zijn buik inmiddels.
Ohjee dit gaat niet de goede kant op. Wat we ook proberen, niks lukt, samen met Arlisia besluiten we morgen dan toch maar te bellen, dat wordt het moeilijkste telefoontje ooit.

Donderdag 30mei:
Heel slecht geslapen, Ghaudi is heel onrustig, heeft weer 2 keer gespuugd, het gaat zo de verkeerde kant op, dit kunnen we hem niet aandoen, met pijn in mijn hart bel ik 's morgens de dierenarts en kunnen we vanmiddag al terecht. Nu zijn de bonus uren dus aangebroken, veel knuffelen en aaien en proberen afscheid te nemen, sjonge wat is dit moeilijk zeg.....
Alsof Ghaudi weet wat er gaat gebeuren stapt hij uit zichzelf de reismand in op weg naar de dokter.
De dierenarts vond hem in die paar dagen tijd al weer flink afgevallen, het is echt een zielig hoopje, we krijgen de bevestiging dat we het goed hebben gedaan en gedaan hebben wat we konden.
Het moment is daar....Ghaudi valt snel in een diepe slaap en krijgt daarna het laatste prikje....het gaat heel snel maar gelukkig heeft hij er zelf geen last van gehad. Het is goed zo...Ghaudi is uit zijn lijden verlost.....zakdoekjes zijn niet aan te slepen voor ons...zoveel verdriet....het is allemaal zo oneerlijk, 7.5 jaar is niet de leeftijd waarop je afscheid moet nemen.

Bedankt lieve Ghaudi dat je toch 7,5 jaar bij ons bent geweest, wij hebben dubbel en dwars van je genoten.

Tot slot :
Ik begrijp dat dit voor velen best een shock is, dat was het voor ons ook en is het nog steeds, toch heb ik absoluut geen spijt dat we de operatie hebben gedaan, we hadden het beste met hem voor. De laatste 3 weken hebben alleen maar om Ghaudi gedraaid, sorry als ik hierdoor wat minder beschikbaar ben geweest voor anderen en misschien afspraken heb gemist....nu eerst de verwerking en dan weer tijd voor anderen...................